DUBBELINTERVIEW
Het interview werd mede mogelijk gemaakt door de inspanningen van Nieuwsfiets.nu. Samen met Arnauld Hackmann, Wilfred Furster en Michiel van de Kamp hadden we een ontmoeting met Lucinda Brand en Wilco Kelderman. Pal naast het stadion van Fortuna Sittard, waar een paar dagen geleden nog de promotie naar de eredivisie gevierd werd. Vandaag draaide het niet om voetbal maar om de wielersport.
Jullie draaien al een aantal jaren op een behoorlijk niveau mee in de wielersport. Had je, toen je besloot te gaan wielrennen, ooit bedacht dat je zo ver zou komen?
Lucinda Brand: “Nee, binnen de wielervereniging waar ik ooit begonnen ben, ben ik het grootste mysterie. Ik wilde nooit trainen. Ergens wist ik misschien wel dat ik talent zou kunnen hebben, want het ging best wel goed, maar toen ik een kwajong was heb ik nooit bedacht dat ik prof zou worden.”
Wilco Kelderman: “Je begint ermee omdat je het leuk vindt. Lekker buiten zijn in de natuur, een beetje fietsen. Dan komt al gauw de competitie en als dat goed gaat begin je al snel te dromen een professionele wielercarrière. Toen ik heel jong was hoopte ik echt dat zou gaan lukken. Nu sta je er dan en dat is wel supergaaf.”
Wat heeft de wielersport wat andere sporten niet hebben? Welke tak van sport heeft naast wielrennen jouw grote voorkeur?
Wilco Kelderman: “Het vele buiten zijn. Zoveel verschillende factoren waarmee je rekening moet houden, de vele mensen om je heen, het parcours, eigenlijk alles. Alles is vaak nieuw, het is heel slopend en vaak lang en dat zie je in niet veel andere sporten. Voor het wielrennen heb ik altijd geschaatst, maar op een gegeven moment ben ik daarmee gestopt. Ik was een klein ventje en al die andere jongens werden groter en sterker. Bij schaatsen komt veel kracht kijken en daar kwam ik niet meer met de besten mee. Toen ben ik gaan fietsen. Dat spelletje vond ik ook veel leuker.”
Lucinda Brand: “De wielersport is een hele complexe sport, waar veel in zit. Fysiek, het uiterste van jezelf vragen, maar ook tactiek. Die combinatie vind ik heel erg leuk. Je moet persoonlijk bij machte zijn om met de top mee te kunnen, maar andersom kan je ook niet zonder je ploeggenoten. Dat maakt het voor de renner interessanter, omdat het meer is dan alleen hard fietsen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik nooit heel veel andere sporten gedaan heb dan wielrennen. Als kind ben ik alleen met wielrennen en turnen in aanraking gekomen, maar in turnen had ik het nooit gered met mijn kromme tenen, hahaha!”
Waarin verschilt het rijden voor Team Sunweb in vergelijking met andere teams?
Lucinda Brand: ‘Als ik antwoord geef op de vraag ‘hoe is het met je’ dan denk ik automatisch ‘hoe voel ik me lichamelijk en hoe gaat het op de fiets’. Maar die vraag is zoveel meer dan dat.’
Lucinda Brand (contract tot eind 2017): “Mijn allereerste ploeg was een ploeg die alleen vrouwen had, onder leiding van Leontien van Moorsel. Dat was op zich heel goed georganiseerd maar wel veel kleinschaliger. Daarna kwam ik bij Rabobank, daar zaten ook mannen bij, maar toen ik kwam ging dat net splitsen. De organisatie stond heel strak met korte lijnen. Dat is wel een groot verschil met Team Sunweb. Hier is het veel bedrijfsmatiger. Dat moet ook wel als je met zoveel mensen te maken hebt. Voor de mannen investeren ze hier heel veel in onderzoek naar nieuwe ontwikkelingen, zitposities of gebruik van cool vesten. Van die kennis kunnen wij als vrouwenteam weer profiteren.”
Wilco Kelderman (contract tot 2021): “Deze ploeg heeft een duidelijke filosofie: het rijden als team met taken in de koers en het communiceren met elkaar. Alles loopt hier tot bijna in de perfectie. De organisatie, de protocollen, de communicatie. Het is allemaal heel duidelijk. Bij Lotto Jumbo was dat ook al heel goed, maar ik merk wel dat hier tot in de puntjes geregeld is.”
Het wielerseizoen is al van start gegaan. Is jouw voorbereiding helemaal naar wens verlopen?
Wilco Kelderman: “Mijn voorbereiding was supergoed, in Abu Dhabi was ik tweede achter Valverde, dus dat was een heel goed resultaat. In de Tireno stond ik er ook heel goed voor, maar toen ben ik gevallen en heb ik een sleutelbeen gebroken en een zenuw geraakt. Daar heb ik nu best last van en moet eerst herstellen. Daardoor heb ik een heel stuk van het voorseizoen gemist en dat is wel zonde. Ik hoop de draad weer op te pakken in Zwitserland en de Tour de France. Zoals het er nu voor staat loopt dat redelijk goed.”
Lucinda Brand: “Mijn voorbereiding verliep wel naar wens met als hoogtepunt dat ik brons won op het WK Veldrijden in Valkenburg, alleen werd ik daarna behoorlijk ziek. Daarmee is alles wel weer naar een lager niveau gegaan. Allerlei andere dingen die erbij kwamen liepen niet helemaal als gepland, maar ik heb het wel mooi kunnen afsluiten met die tweede plek in de Amstel Gold Race. Het is fijn om je voorjaar daarmee af te sluiten.”
Na de bekende klassiekers breekt nu de tijd aan de voor de grote rondes in het wielerseizoen. Waarop zijn jullie de komende maanden vooral gefocust en wanneer is het een geslaagd seizoen?
Lucinda Brand: “Mijn grootste focus ligt op de Giro voor ons in juli. In de weg daar naartoe heb ik nog twee grote meerdaagses in Duitsland en Engeland. Als ik in de Giro mijn doelen kan halen, een top 7 plaats in het klassement, dan is het al heel erg geslaagd. Dat is wel heel ambitieus, want het is een zware Giro dit jaar. Op zich ben ik ook super blij met mijn medaille op het WK natuurlijk, maar het is wel mooi als er nog eentje bij kan komen.”
Wilco Kelderman: “Ik ben vooral gefocust op de Tour. Ik ga binnenkort op hoogtestage en normaal gesproken dan naar Zwitserland, maar dan moet ik wel 100% hersteld zijn. De Tour is wel haalbaar dus dat is het belangrijkste. Ik hoop de lijn door te trekken die ik vorig jaar heb laten zien. In Abu Dhabi voelde ik me al heel goed. Als ik dat zo kan doortrekken kan ik mooie resultaten boeken.”
Wielrenners worden vaak geprezen dat ze zo gewoon en benaderbaar blijven, in tegenstelling tot bijvoorbeeld voetballers. Waar zit ‘m dat in?
Wilco Kelderman: “Wielrennen is natuurlijk een buitensport, alles gebeurt buiten. Het is gewoon de cultuur dat iedereen heel benaderbaar is.”
Lucinda Brand: “De wielersport is altijd op de openbare weg. Het is nooit zo afgezet dat je er niet bij kan komen. Je hoeft geen duur kaartje te kopen en wij lopen daar ook gewoon rond. Dat maakt natuurlijk dat je heel dicht bij de sporter kan komen. Het zou wel heel raar zijn als wij dan mensen zouden verbieden om iets te vragen. Als een voetballer naar de bus loopt, gaat hij ook nog wel eens op de foto, daar kan je het mee vergelijken. Wij hebben die situatie continu.”
Bij de Amstel Gold Race bleek dat het prijzengeld voor de mannen 10x zo hoog was dan bij de vrouwen. Wat moeten er gebeuren om tot een ‘genderneutrale beloning’ te komen?
Lucinda Brand: “Het is al heel lang zo dat het prijzengeld bij ons een beetje treurig is. Dat hangt natuurlijk ook altijd samen met de hoeveelheid publiciteit die gegeven wordt aan onze sport. Dat begint nu langzaam te groeien. Het is superleuk als dat prijzengeld meer gelijk getrokken wordt, maar het moet natuurlijk wel ergens vandaan komen. Het geld komt uiteindelijk terecht bij degenen die winnen en presteren, maar het peloton is zoveel groter dan dat. Dus misschien moeten we dat geld zo besteden dat alles zichtbaar is wat wij doen, want dan zijn er meer sponsoren geïnteresseerd en dan kan je de hele cirkel pakken. Het is supergoed dat er door de media aandacht aan is gegeven, maar het komt misschien ook wel omdat diezelfde media zolang gewacht hebben om aandacht te geven aan het vrouwen wielrennen.”
Wilco Kelderman: “Ook ik vind dat het inderdaad gelijk getrokken moet worden. Het prijzengeld van de vrouwen is echt belachelijk. Als je dat moet verdelen met je ploeggenoten blijft er bijna niks over. Zo kan de wielersport voor vrouwen ook niet echt groeien, want heel veel kunnen dat niet professioneel beoefenen. Bij Sunweb is dat heel professioneel en iedereen kan ervan leven. Maar ik denk wel dat het de goede richting uit gaat met het aantal wedstrijden dat ze rijden. Het peloton moet nog wel wat groter worden om het vrouwenwielrennen verder uit te diepen. Nu is het nog te compact met te weinig ploegen. Als je het vrouwenwielrennen vergelijkt met een paar jaar geleden, hoe ze koersen, dan is het heel interessant geworden.”
Bij de presentatie van Lieuwe Westra’s boek Het Beest heeft zijn cortisonenmisbruik meer aandacht getrokken dan zijn depressie. Marijn de Vries ergerde zich hier aan in haar Volkskrant column. Heeft zij een punt?
Wilco Kelderman: ‘Als je het vrouwenwielrennen vergelijkt met een paar jaar geleden, hoe ze koersen, dan is het heel interessant geworden.’
Wilco Kelderman: “Je weet dat hij met het cortisonegebruik een grens overschreden heeft, dus dat wordt erbij gepakt. Zo is dat nu eenmaal. Dat depressieverhaal is eigenlijk een veel groter aspect, omdat hij daardoor met wielrennen gestopt is. Ik denk ook dat je dat meer kan spiegelen met mensen in de maatschappij, die ook een depressie hebben. Ik denk dat dit voor meer mensen interessant is dan dat cortisonebruik. Veel mensen weten misschien niets eens wat dat is.”
Lucinda Brand: “Ik heb het boek zelf niet gelezen, maar het natuurlijk altijd interessant om juist die dingen er uit te lichten. Hoe heftig is het dat een topsporter zo sterk met zichzelf in de knoop kan komen? Is dat misschien niet veel bizarder? Het is niet goed wat hij gedaan heeft door heel erg de randen op te zoeken van wat mag en kan. Ik denk ook niet dat hij de enige sporter is die depressief is, juist omdat je zoveel van jezelf vraagt en de hele tijd tegen allerlei dingen aanloopt. Je bent er meer dan een hele werkdag mee bezig en dat jaren achter elkaar. Het is media eigen om dingen eruit te pikken, die het meest interessant zijn. Anders zal niemand het lezen. Het is wel goed dat iemand als Marijn daar dan even op wijst.”
Hoeveel beïnvloedt het wielrennen jouw privéleven?
Lucinda Brand: “Extreem. Soms meer dat je lief is. Dat besef je vooral als het niet zo lekker gaat. De wereld om je heen is best wel klein en iedereen houdt rekening met jou als wielrenner. Als ik antwoord geef op de vraag ‘hoe is het met je’ dan denk ik automatisch ‘hoe voel ik me lichamelijk en hoe gaat het op de fiets’. Maar die vraag is zoveel meer dan dat.”
Wilco Kelderman: “Natuurlijk beïnvloedt het je privéleven heel veel. Mijn vrouw staat er altijd voor mij. Die doet heel veel dingen. Als wielrenner moet je eigenlijk heel egoïstisch zijn. Ik moet zeggen ‘nu kan ik dit niet doen, omdat ik moet rusten’. We zijn ook hier in Limburg gaan wonen omdat het beter voor mij is. Zij moet daar ook maar daar mee instemmen en mee gaan. Zulk soort dingen hebben heel veel effect op je privéleven. Niet dat ik dat een probleem vind, want ik hou van het vak.”
Heb je verstand van de techniek van de fiets?
Wilco Kelderman: “Als ik een probleempje heb, probeer ik het altijd eerst zelf op te lossen. Laatst kraakte mijn wiel als de ziekte. Ik had in een hoogtestage veel in pekel en zout gereden, dus ik had op internet opgezocht hoe ik die body moest los halen. Toen heb ik de lagers schoon gemaakt en nieuw lagervet er in gedaan en nu kraakt-ie niet meer. En aantal dingen kan ik wel zelf, maar soms mislukt het ook, haha. Ik vind het wel interessant om het zelf te doen.”
Lucinda Brand: “Ik vind het ook wel leuk. Het is moeilijk om in alle vernieuwingen van de fiets mee te lopen, omdat je ‘m zelf niet hoeft te onderhouden, maar ik vind het wel prettig om te weten wat mijn fiets doet en kan. Ik wil wel weten hoe ik mijn versnellingen moet afstellen of mijn ketting kan vervangen. Mijn broer is ook mekanieker geweest in de ploeg, dus die kan ik altijd bellen.”
Team Sunweb ploeggenoten Lucinda Brand en Wilco Kelderman. ‘Alles loopt hier tot bijna in de perfectie.’
Komend weekend begint de Giro d’Italia waarin iedereen natuurlijk naar jullie ploeggenoot Tom Dumoulin kijkt. Hoe beleven je zelf zo’n koers op afstand?
Lucinda Brand: “Ik vind het sowieso leuk om te volgen. Het is moeilijk om dat op TV te doen omdat ik zelf aan het koersen ben. Deze maand ben ik aan het trainen en zit ik zelf in Italië, dus dat maakt het iets gemakkelijker. Als de ploeg het goed doet, zit je op het puntje van je stoel. Maar het is ook interessant om bepaalde situaties te zien en daar van te leren. Als er een sprint is kijk ik altijd goed hoe ze dat doen. Ik kijk er ook nog wel met een professionele blik naar. Dit jaar gaan zo ook over Zoncolan, waar wij ook over gaan. Die etappe ga ik echt wel kijken, daar kan ik nog echt wel wat van leren.”
Wilco Kelderman: “Ik ga het natuurlijk volgen op TV. Ik schat de kansen van Tom goed in. In het voorjaar was-ie effe iets minder en zat misschien niet helemaal lekker in zijn vel, maar ik heb afgelopen week met hem getraind. Hij is happy en heeft er zin in. Als ik dat bij Tom zie, zit het meestal wel goed en de klasse heeft hij. Hij moet drie weken kunnen afzien en alles kunnen geven, dus ik schat zijn kansen heel hoog in. Als ik voor de TV zit, vind ik het soms wel moeilijk, zeker als ik die bergetappes zie. Dan kriebelt het ook bij jezelf, zeker als je zelf niet kan koersen. Dan heb ik soms wel eens moeite om er naar te kijken. Ik hoop natuurlijk dat hij wint en goed rijdt, maar dat geldt niet alleen voor Tom maar voor de hele ploeg.”